De Ongeziene Lagen: Mijn Proces van het Creëren van Diepte en Narratief in Abstracte Mixed Media

Soms vraag ik me af of het leven zelf niet gewoon een groot abstract mixed media kunstwerk is. Denk er eens over na: lagen van ervaringen, emoties, vluchtige gedachten, solide waarheden, en die rommelige, mooie ongelukjes die samen het geheel vormen. Mijn kunst? Het is vaak een weerspiegeling van precies dit idee. Het gaat niet alleen om wat je aan de oppervlakte ziet; het gaat om de geschiedenis, de fluisteringen, de 'ongeziene lagen' die een stuk zijn ziel, zijn diepte en zijn eigen stille verhaal geven.

Voor mij is het opbouwen van een abstract mixed media kunstwerk niet zomaar een technische oefening; het is een gesprek. Een dialoog tussen mij, de materialen en het canvas die vaak dieper aanvoelt dan welk gesprek ik ook voer vóór mijn eerste kop koffie. Het is een reis naar het onbekende, een dans van intuïtie en intentie waarbij ik probeer een verhaal te ontlokken aan vormen en texturen.

Voorbij het Oppervlak: Waarom Lagen Belangrijk voor Mij Zijn

Ik ben altijd gefascineerd geweest door dingen die niet meteen duidelijk zijn. De manier waarop een oude muur afbladdert en decennia aan verf onthult, of het complexe wortelsysteem onder een ogenschijnlijk simpele boom. Deze fascinatie sijpelde natuurlijk door in mijn kunst. Net zoals een persoon niet wordt gedefinieerd door zijn uiterlijk, is een schilderij voor mij niet compleet zonder zijn innerlijke werking. Lagen zijn niet alleen esthetisch; ze zijn emotioneel, historisch en conceptueel.

Ik herinner me een middag dat ik totaal vastzat met een schilderij. Het voelde plat, levenloos. Ik gaf bijna op, maar toen pakte ik in een opwelling wat oude papiersnippers, een tube vergeten gelmedium, en begon ik gewoon toe te voegen, te bedekken, te duwen. Er viel iets op zijn plaats. Het stuk begon te ademen, tekenen van leven te vertonen. Dat was mijn 'aha!'-moment: het besef dat ware diepte komt van opbouwen, verhullen en dan selectief onthullen. Mijn kunst is als een ui... maar hopelijk ruikt hij veel beter. En hij laat je huilen op een goede manier, als dat al gebeurt.

credit, licence

Mijn Werkwijze voor het Creëren van Diepte: Het Gaat Allemaal om de Dialoog

Mijn proces is geen rigide formule (wanneer is kunst dat ooit, eigenlijk?). Het is meer een reeks uitnodigingen, een heen-en-weer tussen mij en het zich ontwikkelende kunstwerk. Het is vloeiend, rommelig en heerlijk onvoorspelbaar.

Het Gesprek Aangaan: De Fundamentlaag

Elke reis begint ergens, en voor mij is dat meestal met een chaotische uitbarsting van energie. De eerste laag gaat over het afschudden van de angst voor het blanco canvas, het aanbrengen van initiële, vaak intuïtieve markeringen of kleurwassingen. Het is niet kostbaar; sterker nog, ik streef er soms naar dat het een beetje "rommelig" is. Het gaat erom een impuls te creëren, een startpunt waaruit ik later kan bouwen, of overheen kan schilderen, of weer kan afschrapen. Deze ruwe, energieke start zet de toon voor de rest van het stuk. Het is mijn manier om tegen het canvas te zeggen: "Hallo daar, laten we beginnen!" Benieuwd hoe ik überhaupt begin? Lees dan mijn gedachten over mijn intuïtieve benadering van het starten van een abstract schilderij.

Ik experimenteer vaak met ongewone materialen in deze fase. Wat dacht je van koffiedik? Zand? Verpakkingsmateriaal? Alles wat textuur kan toevoegen, ligt op tafel. Het is een beetje als koken zonder recept: je voegt toe wat goed voelt en kijkt wat er gebeurt. Deze fase is waar de 'mixed media' magie echt begint, waarbij ik verschillende materialen combineer voor een unieke abstracte expressie. Bekijk meer over mijn reis met mixed media.

credit, licence

De Middenweg: Complexiteit Weven

Nadat de eerste laag is gelegd en gedroogd, begint het echte gelaagde werk. Dit is waar de complexiteit binnenkomt. Ik voeg transparante glacislagen toe, waardoor de onderliggende kleuren nog steeds doorschijnen, maar met een nieuwe nuance. Of ik breng dikkere impasto-lagen aan, die tastbare textuur en fysieke diepte creëren. Soms lijm ik collagedelen toe – gescheurde stukken krant, stof of handgemaakt papier – die een extra visuele en soms conceptuele laag toevoegen. Dit heen en weer tussen het verhullen en onthullen is cruciaal.

Het is een delicate balans tussen chaos en controle. Ik geef mezelf toestemming om fouten te maken, om dingen te bedekken waarvan ik dacht dat ze perfect waren, om te zien wat er gebeurt als ik een onverwachte kleur introduceer. Dit is waar mijn favoriete textuurtechnieken echt tot hun recht komen. Ik kras, schuur, en druk, waarbij ik gereedschappen gebruik die niet per se voor schilderen zijn ontworpen, maar die me helpen de gewenste effecten te bereiken. Het gaat allemaal om het creëren van een gelaagdheid die je met je ogen kunt voelen. Ik heb er meer over geschreven in mijn favoriete technieken voor het toevoegen van diepte aan abstracte schilderijen en ook over gereedschappen buiten de kwast.

De Grote Onthulling (en Verborgenheid): Laatste Aanrakingen en Narratieve Fluisteringen

De laatste fase is net zozeer een onthulling als een toevoeging. Dit is waar ik terugschraap, schuur of zelfs bepaalde gebieden afwas om de geschiedenis van de onderliggende lagen bloot te leggen. Het creëert een gevoel van tijd en verleden, alsof je een archeologische vondst bekijkt. Deze act van onthullen is waar het narratief echt begint te fluisteren, want elke geschraapte lijn, elke onthulde kleur, vertelt een stukje van het verhaal van de creatie van het werk.

Ik introduceer ook opzettelijke markeringen of kleuraccenten die als visuele ankerpunten dienen, kleine hints naar een 'verhaal'. Dit zijn geen letterlijke illustraties, maar eerder emotionele of symbolische gebaren die de kijker kunnen uitnodigen om hun eigen betekenis te vinden. De compositie speelt hierbij een sleutelrol, die het oog van de kijker door de lagen leidt en de 'verhaallijn' van het stuk vormgeeft. Dit is hoe ik werk met visuele verhaaltechnieken in narratieve kunst en hoe compositie mijn abstracte kunst leidt. Het is een delicaat evenwicht tussen wat te zien is en wat verborgen blijft, een uitnodiging om dieper te kijken en de onzichtbare diepten te verkennen.

credit, licence

De Ziel van de Zaak: Narratief Infuseren Zonder Blauwdruk

Oké, dus 'narratief' in abstracte kunst klinkt misschien als een contradictie. Er is geen protagonist, geen plot, geen happy end (of tragisch). En toch geloof ik dat elk van mijn werken een verhaal heeft. Het is geen letterlijk verhaal dat ik je kan vertellen; het is eerder een emotionele echo, een stem die resoneert met mijn eigen ervaringen of universele thema's. Soms is het de herinnering aan een melancholische middag, soms de vreugde van een onverwachte ontdekking. Deze gevoelens sijpelen door in de lagen, de kleuren en de texturen.

Het mooiste van abstract narratief is echter dat het de kijker uitnodigt om mede-auteur te zijn. Wat voor jou een verhaal over verlies is, kan voor iemand anders een viering van hoop zijn. Het is fascinerend om te zien hoe mensen hun eigen betekenis vinden in mijn werk, en dat is precies wat ik wil. Het gaat erom een ruimte te creëren voor reflectie en verbinding. Als je meer wilt begrijpen over het vinden van betekenis in non-representatieve werken, heb ik daar meer over geschreven in abstracte kunst ontcijferen.

Ik ontwikkel ook mijn eigen abstracte taal en symboliek door de jaren heen. Het zijn geen vaste tekens, maar eerder terugkerende vormen of kleurcombinaties die voor mij een persoonlijke resonantie hebben. Ze zijn als kleine, verborgen aanwijzingen voor degenen die dieper willen graven. En voor degenen die gewoon willen genieten van de esthetiek, is dat ook helemaal prima. Uiteindelijk is het aan jou om de lagen te pellen en te ontdekken wat eronder ligt.

Het Omarmen van de Rommel: Mijn Relatie met Imperfectie en Intuïtie

Ik ben niet perfect, mijn proces is niet perfect, en mijn schilderijen? Ze zijn al helemaal niet perfect. En dat is het mooie eraan. Er zijn momenten waarop ik denk dat ik de grootste 'fout' heb gemaakt, een laag die alles verpest. Maar vaak, na een pauze, of na het toevoegen van nog een laag om het te bedekken, transformeert die 'fout' in een 'gelukkig ongeluk'. Deze onverwachte wendingen zijn essentieel voor het creëren van diepte en karakter. Ze geven het stuk zijn eigen unieke geschiedenis, zijn littekens en zijn triomfen.

Het is een constante les in loslaten en vertrouwen op mijn intuïtie. Er is geen routekaart. Er zijn geen GPS-aanwijzingen die zeggen: "Voeg hier een vleugje turkoois toe" of "Schraap precies dit gedeelte weg." Het is een diepgaand gesprek met mezelf, een innerlijke stem die me fluistert wat de volgende stap moet zijn. En dan is er die eeuwige vraag: wanneer moet je stoppen? Het is net als een goed gesprek; je weet wanneer het tijd is om af te ronden, maar soms wil je gewoon blijven praten. Vaak is het een gevoel, een moment van rust, een stilte die zegt: "Dit is het. Dit is het verhaal." En dan, heel soms, is het de vermoeidheid die zegt: "Oké, genoeg is genoeg, tijd voor een wijntje." De kunst van het gelaagdheid en het creëren van narratief is een voortdurende dans van intuïtie en intentie.

FAQ: Het Ontrafelen van de Lagen

V: Wat is 'mixed media' precies?

A: Mixed media verwijst naar kunstwerken die zijn gemaakt met behulp van meer dan één medium of materiaal. In mijn geval kan dit acrylverf, inkt, potlood, collage-elementen (zoals papier of stof), structurenpasta, zand, of zelfs alledaagse voorwerpen zijn. Het gaat erom verschillende texturen en eigenschappen te combineren om een complex en gelaagd oppervlak te creëren.

V: Hoe weet je wanneer je moet stoppen met het toevoegen van lagen?

A: Dit is de miljoenen euro vraag voor elke abstracte kunstenaar! Er is geen exacte wetenschap. Vaak is het een intuïtief gevoel. Ik kijk naar de balans, de compositie en de algehele energie van het stuk. Als elke nieuwe toevoeging begint af te doen aan wat er al is, in plaats van het te verbeteren, dan is het tijd om te stoppen. Soms loop ik weg en kom ik later terug met een frisse blik. Het is een delicate dans tussen toevoegen en weglaten.

V: Kan abstracte kunst echt een 'narratief' hebben?

A: Absoluut! Hoewel het geen letterlijk, lineair verhaal is, kan abstracte kunst wel degelijk een verhaal vertellen door middel van emotie, suggestie en de interactie van elementen. De lagen, kleuren, texturen en compositie kunnen gevoelens van beweging, conflict, harmonie, mysterie of transformatie oproepen. Het verhaal is vaak open voor interpretatie van de kijker, waardoor het een zeer persoonlijke ervaring wordt. Het gaat om het creëren van een stemming, een sfeer, een suggestie van een diepere betekenis die verder gaat dan alleen het visuele. Dit is de kern van mijn perspectief op het vinden van diepte en narratief in abstracte kunst.

Laatste Gedachten: Een Kijkje Achter de Schermen

Het creëren van diepte en narratief in abstracte mixed media is voor mij meer dan alleen verf op een canvas aanbrengen. Het is een filosofische oefening, een emotionele verkenning en een constante les in het omarmen van het onbekende. Het is de vreugde van het ontdekken wat eronder ligt, zowel in het kunstwerk als in mezelf.

Als deze reis je heeft geïnspireerd, of als je simpelweg nieuwsgierig bent om te zien hoe deze lagen en verhalen zich ontvouwen in voltooide werken, nodig ik je uit om een kijkje te nemen in mijn collectie kunstwerken. Elk stuk is een stukje van deze diepe, gelaagde reis. En als je de evolutie van mijn werk door de jaren heen wilt zien, kun je altijd mijn museum bezoeken in 's-Hertogenbosch, waar je een uitgebreider overzicht vindt van mijn artistieke timeline. Wie weet, misschien zie je de lagen dan pas echt!